Op die laaste dag van die Kerkjaar, voor die tyd van Advent aanbreek, dink die kerk tradisioneel na oor dit wat ons die ewigheid, of dan die hiernamaals noem. Ons kan dit ook God se toekoms noem, of teologies die leer oor die laaste dae, die eskatologie. Meestal probeer ons daarvan sin maak deur te praat van ‘n moment waar ons bestaan, nou en hier – binne tyd en ruimte – plek maak vir ‘n toekoms waar daar nie meer tyd of ruimte is nie – die ewigheid. Ons praat daarvan ook as die hemel of die Dag van die Here wat gaan aanbreek. Die hele Bybel is propvol verwysing na dié groot Eendag wat as ‘n geweldig dramatiese gebeurtenis sal aanbreek. Want dié Dag sal sowel oordeel én verlossing inhou, vernietiging én herskepping. Daarom is ons aan die een kant baie bang daarvoor, maar aan die ander kant sien ons ook uit daarna. Amper soos ‘n moeder wat geboorte moet gee. Dit gaan pynlik wees, maar ook wonderlik!